Ex-vrijgemaakten zielstevreden in „hoedjeskerk”

Van de zes kerkenraadsleden van de christelijke gereformeerde kerk (cgk) in Sint Jansklooster zijn er vijf ex-vrijgemaakt. Ouderling Frits Weijs (62): „Dat ik de deuren van deze kerk nu toch jarenlang voorbij ben gereden.” Weijs, werkzaam op het gemeentehuis van Nunspeet, is geboren en getogen in Sint Jansklooster. Van huis uit was hij gereformeerd synodaal. Door zijn huwelijk kwam hij terecht in de gereformeerde kerk vrijgemaakt (gkv) in zijn woonplaats. Weijs zag daarna in zijn gemeente „sluipenderwijs” veel veranderen. „Dus waarschuw je de broeders: Jongens, pas op, straks gaan we de kant op van de synodalen.” Vaak werd dat alarm luchtig afgedaan. „Nee, zei men dan, bij ons zul je echt niet meemaken dat er vrouwen in het ambt komen. Het is wel gebeurd. Er kwamen gezangen in de kerk, maar, zei men, de psalmen blijven op nummer één. Binnen de kortste keren waren ze weg en bleven alleen gezangen over.” Er kwam een beamer in de kerk, een piano, een band. „Terwijl het Woord, waar het in de kerk toch om moet gaan, steeds armoediger werd. Dat deed ons zes jaar geleden besluiten de overstap te maken.” Bewust koos het echtpaar voor de CGK. „Hier heeft, vanaf dag één, de prediking ons overweldigd: de diepgang, het persoonlijke, het bevindelijke, het waarschuwende. Dat je alles uit genade krijgt. In de kerkdiensten draait het om de Heere Jezus en Zijn verzoeningswerk; het Woord staat centraal. Hier verwonderen we ons telkens weer over de rijkdom van de psalmen.” Nog regelmatig flitst de gedachte door hem heen: „Dat ik deze kerk toch al die jaren voorbij ben gereden. En wat een leiding van God dat we hier uiteindelijk wel terechtkwamen. Jawel, voor mijn vrouw, die opgroeide in de plaatselijke gkv, was de breuk pijnlijk. Toch zeggen we beiden ook: We hadden de overstap al jaren eerder moeten maken. Want wat krijgen we hier toch veel mee. Eigenlijk leefden we jarenlang in een soort geestelijke armoede. We gingen even leeg de kerk uit als we erin gekomen waren.” Dankbaar zijn Weijs en zijn echtgenote voor het feit dat hun vier al volwassen kinderen „met hun aanhang, als één man” dezelfde stap maakten. „Zonder dat we enige druk op hen hebben uitgeoefend.” De cgk van Sint Jansklooster groeide de laatste drie jaar fors: van ruim 100 naar nu 171 leden. „Onder die nieuwelingen zitten nogal wat ex-vrijgemaakten. We worden ook steeds meer een regiogemeente. Het centraal stellen van het Woord heeft aantrekkingskracht.” Vier jaar geleden werd Weijs tot ouderling gekozen. „Het ambtswerk deed ik in deze periode met veel plezier. Ook omdat in onze kerkenraad, op de belangrijkste punten, de neuzen in dezelfde richting staan. We voelen ons alle zes voluit CGK. Ook de vijf broeders met een vrijgemaakte achtergrond. Dat is toch geweldig?” Dat er steeds meer cgk’s komen met vrouwen in het ambt, verontrust hem. „Maar de synode heeft het vorig jaar weer bevestigd: het kan en mag niet. Daar houden wij ons aan vast.” Heeft Weijs geen moeite met bepaalde gebruiken in reformatorische kerken, zoals het dragen van hoeden door vrouwen? „Nee, totaal niet. In Sint Jansklooster is dat ook geen must. In de kerkdiensten zijn er dames met hoedjes op en dames met broeken aan. Verder hoorde ik pas een preek van ds. M. Klaassen over het hoofddeksel bij vrouwen. Eigenlijk kon ik me in zijn visie prima vinden. Al heb ik, haha, mijn vrouw daarin nog niet mee kunnen krijgen.”

Bron: 'RD'