19-02-2025 08:14
Nieuwe column Anna Brands Als de mist verdwijnt. Tjonge, jonge wat een mist de laatste weken. Iedere ochtend is het weer...
Nieuwe column Anna Brands
Als de mist verdwijnt.
Tjonge, jonge wat een mist de laatste weken. Iedere ochtend is het weer raak. Ik kijk naar buiten en…mist, grijs en koud. Ja, ik weet dat het winter is en dat er dan mist kan zijn maar zoveel mist! Het lijkt alsof de wereld steeds kleiner wordt. Het lijkt wel alsof de mist ook in de hoofden van mensen gaat zitten, het zicht wordt troebel. We leven meer in ons eigen cononnetje. We krijgen zelfs een beetje een tunnelvisie over de wereld om ons heen. De somberte schiet er bij sommige mensen wel in. Er zijn meer woordenwisselingen met elkaar en mensen lijken elkaar niet meer te kunnen vinden. Logisch met zoveel mist zult u denken. Persoonlijk heb ik daar niet zoveel last van denk ik. Als geboren optimist probeer ik in ieder geval mijn huisgenoten op te beuren met een spelletje, een grapje of een gezellig lied op de radio even lekker hard te zetten. Gelukkig hebben buren er geen last van want in de mist draagt geluid niet ver.
En ja hoor, eindelijk komt er volgens het weerbericht wat licht, de zon komt eraan. Wanneer weet ik niet maar de mist trekt op. Mijn wederhelft zegt dan dat het wel gaat regenen maar ja, dat heeft de aarde ook nodig. Het nut van mist zie ik niet zo. Nou vindt hij regen wel een dingetje. Het schijnt overigens altijd te gaan regenen als hij nét naar buiten gaat…echt waar!
Maar doordat de mist optrekt worden mensen ook weer vrolijker, hun brein wordt weer helder.
En als je brein weer helder wordt zie je de dingen ook beter. Je wereld wordt groter en rijker. Mensen gaan weer met elkaar in gesprek.
Zelf zie ik de mist ook als een periode waarin je God een beetje kwijt bent. Je leven draait om de bekende heilige koeien (auto, mobiel, geld, werk etc) en je zit gevangen in je eigen denken. Als dan daar ineens het licht gaat schijnen, het licht van geloof in Jezus, ziet de wereld er ineens heel anders uit. Je ziet je medemens écht, je voelt het verdriet of de vreugde van een ander écht en je bent bovendien nooit meer alleen. Vooral dat laatste is voor heel veel mensen een troost, nooit meer alleen zijn. Nooit meer een beslissing alleen te hoeven nemen maar het met de Vader bespreken en tot een goed inzicht komen. Voor anderen is het niet te bevatten om je leven in Zijn handen te leggen, je bent toch baas over je eigen leven. Ja dat denk ik ook, maar het leven is zoveel mooier en rijker als de mist optrekt en je in het licht mag leven. In Zijn licht. Eerlijk gezegd kan soms het licht wel een stipje in de verte zijn maar zodra je je handen vouwt en Abba roept…de stip verdwijnt en Zijn licht gaat schijnen.
Anna Brands
Als de mist verdwijnt.
Tjonge, jonge wat een mist de laatste weken. Iedere ochtend is het weer raak. Ik kijk naar buiten en…mist, grijs en koud. Ja, ik weet dat het winter is en dat er dan mist kan zijn maar zoveel mist! Het lijkt alsof de wereld steeds kleiner wordt. Het lijkt wel alsof de mist ook in de hoofden van mensen gaat zitten, het zicht wordt troebel. We leven meer in ons eigen cononnetje. We krijgen zelfs een beetje een tunnelvisie over de wereld om ons heen. De somberte schiet er bij sommige mensen wel in. Er zijn meer woordenwisselingen met elkaar en mensen lijken elkaar niet meer te kunnen vinden. Logisch met zoveel mist zult u denken. Persoonlijk heb ik daar niet zoveel last van denk ik. Als geboren optimist probeer ik in ieder geval mijn huisgenoten op te beuren met een spelletje, een grapje of een gezellig lied op de radio even lekker hard te zetten. Gelukkig hebben buren er geen last van want in de mist draagt geluid niet ver.
En ja hoor, eindelijk komt er volgens het weerbericht wat licht, de zon komt eraan. Wanneer weet ik niet maar de mist trekt op. Mijn wederhelft zegt dan dat het wel gaat regenen maar ja, dat heeft de aarde ook nodig. Het nut van mist zie ik niet zo. Nou vindt hij regen wel een dingetje. Het schijnt overigens altijd te gaan regenen als hij nét naar buiten gaat…echt waar!
Maar doordat de mist optrekt worden mensen ook weer vrolijker, hun brein wordt weer helder.
En als je brein weer helder wordt zie je de dingen ook beter. Je wereld wordt groter en rijker. Mensen gaan weer met elkaar in gesprek.
Zelf zie ik de mist ook als een periode waarin je God een beetje kwijt bent. Je leven draait om de bekende heilige koeien (auto, mobiel, geld, werk etc) en je zit gevangen in je eigen denken. Als dan daar ineens het licht gaat schijnen, het licht van geloof in Jezus, ziet de wereld er ineens heel anders uit. Je ziet je medemens écht, je voelt het verdriet of de vreugde van een ander écht en je bent bovendien nooit meer alleen. Vooral dat laatste is voor heel veel mensen een troost, nooit meer alleen zijn. Nooit meer een beslissing alleen te hoeven nemen maar het met de Vader bespreken en tot een goed inzicht komen. Voor anderen is het niet te bevatten om je leven in Zijn handen te leggen, je bent toch baas over je eigen leven. Ja dat denk ik ook, maar het leven is zoveel mooier en rijker als de mist optrekt en je in het licht mag leven. In Zijn licht. Eerlijk gezegd kan soms het licht wel een stipje in de verte zijn maar zodra je je handen vouwt en Abba roept…de stip verdwijnt en Zijn licht gaat schijnen.
Anna Brands
Bron: 'Facebook Wezep Pauluskerk'
