15-11-2024 15:34
Nieuwe column van Anna Brands Toekomst met hoop? Ik zit voor mijn laptop en bedenk waar ik deze column over zal laten ga...
Nieuwe column van Anna Brands
Toekomst met hoop?
Ik zit voor mijn laptop en bedenk waar ik deze column over zal laten gaan. In de woonkeuken waar ik aan de tafel zit, staat de tv aan…het journaal. Wat wordt ik moe van al die nieuwsberichten. Als ik goed luister dan gaan bijna alle berichten over het onbegrip naar elkaar, het elkaar niet meer verstaan. Dan moet ik denken aan de preek van ds Dekker, wat een mooie was dat. Hij had het daarin over de geboortebeker die kinderen vr...oeger kregen. En ja, hier in huis staan er ook een paar. Wat een mooi symbool voor een toekomst die nog vol van hoop is. Een lege beker die het kind zelf mag vullen. En ja, sommige stromen over en anderen blijven half vol…of leeg. De bekers van kinderen dichtbij die voortijdig overlijden die leeg blijven. Wat een verdriet.
Maar ook de bekers van al die kinderen die in oorlogsgebieden overlijden aan het geweld van volwassenen. Ze blijven leeg… In Gaza, in Israël, in Libanon, in Jemen, in Syrië, in Oekraïne, in Somalië, in Afghanistan, in Soedan, in… teveel om op te noemen. Er zijn wel 100 landen waar momenteel oorlog of een zwaar conflict is en waar vooral de kinderen, de toekomst de dupe van zijn.
Het lijkt wel alsof het niet te stoppen is.
Wanneer gaat dit stoppen?
Moeten we blijven zingen dat het stopt als Jezus terugkomt, dat we dan feestvieren in de straten?
Ik vind dat best moeilijk hoor, zeker na het zien van al die lege bekers van kinderen in oorlogsgebieden. Zo verdrietig en zo onnodig allemaal.
Hoe moet het nu verder als wij elkaar niet blijven verstaan?
Hoe moet het verder als we elkaar niet willen verstaan?
Luisteren we nog wel naar elkaar of heeft een ieder zijn eigen koers?
Ook in ons huidige leven lijkt het wel alsof we niet meer naar elkaar kunnen luisteren, ontbreekt het ons aan compassie. We leven in een “ik” tijdperk, dat merk je in alles om je heen. De voorbeelden hoef ik niet te noemen die ken je zelf ook wel. Maar wat zou het mooi zijn als we als kleine gemeenschap dit zouden kunnen veranderen. Als we eens écht naar elkaar zouden luisteren zonder meteen een oordeel te hebben. Of onze mening op te leggen aan de ander.
Zouden we samen kunnen werken aan een toekomst van hoop? Een toekomst met elkaar en voor elkaar waarin we elkaar horen, zien en respecteren.
Wat zou dat mooi zijn! We zullen dan allemaal moeten proberen in een gesprek eens de minste te willen zijn. Maar misschien geloof ik wel in sprookjes…nee. Ik geloof dat het kan! Het kan want we hoeven het niet alleen te doen. We doen het met elkaar en met onze Vader…dan blijft er écht hoop voor de toekomst.
Anna Brands
Toekomst met hoop?
Ik zit voor mijn laptop en bedenk waar ik deze column over zal laten gaan. In de woonkeuken waar ik aan de tafel zit, staat de tv aan…het journaal. Wat wordt ik moe van al die nieuwsberichten. Als ik goed luister dan gaan bijna alle berichten over het onbegrip naar elkaar, het elkaar niet meer verstaan. Dan moet ik denken aan de preek van ds Dekker, wat een mooie was dat. Hij had het daarin over de geboortebeker die kinderen vr...oeger kregen. En ja, hier in huis staan er ook een paar. Wat een mooi symbool voor een toekomst die nog vol van hoop is. Een lege beker die het kind zelf mag vullen. En ja, sommige stromen over en anderen blijven half vol…of leeg. De bekers van kinderen dichtbij die voortijdig overlijden die leeg blijven. Wat een verdriet.
Maar ook de bekers van al die kinderen die in oorlogsgebieden overlijden aan het geweld van volwassenen. Ze blijven leeg… In Gaza, in Israël, in Libanon, in Jemen, in Syrië, in Oekraïne, in Somalië, in Afghanistan, in Soedan, in… teveel om op te noemen. Er zijn wel 100 landen waar momenteel oorlog of een zwaar conflict is en waar vooral de kinderen, de toekomst de dupe van zijn.
Het lijkt wel alsof het niet te stoppen is.
Wanneer gaat dit stoppen?
Moeten we blijven zingen dat het stopt als Jezus terugkomt, dat we dan feestvieren in de straten?
Ik vind dat best moeilijk hoor, zeker na het zien van al die lege bekers van kinderen in oorlogsgebieden. Zo verdrietig en zo onnodig allemaal.
Hoe moet het nu verder als wij elkaar niet blijven verstaan?
Hoe moet het verder als we elkaar niet willen verstaan?
Luisteren we nog wel naar elkaar of heeft een ieder zijn eigen koers?
Ook in ons huidige leven lijkt het wel alsof we niet meer naar elkaar kunnen luisteren, ontbreekt het ons aan compassie. We leven in een “ik” tijdperk, dat merk je in alles om je heen. De voorbeelden hoef ik niet te noemen die ken je zelf ook wel. Maar wat zou het mooi zijn als we als kleine gemeenschap dit zouden kunnen veranderen. Als we eens écht naar elkaar zouden luisteren zonder meteen een oordeel te hebben. Of onze mening op te leggen aan de ander.
Zouden we samen kunnen werken aan een toekomst van hoop? Een toekomst met elkaar en voor elkaar waarin we elkaar horen, zien en respecteren.
Wat zou dat mooi zijn! We zullen dan allemaal moeten proberen in een gesprek eens de minste te willen zijn. Maar misschien geloof ik wel in sprookjes…nee. Ik geloof dat het kan! Het kan want we hoeven het niet alleen te doen. We doen het met elkaar en met onze Vader…dan blijft er écht hoop voor de toekomst.
Anna Brands
Bron: 'Facebook Wezep Pauluskerk'
